سازند بهرام‌ ـ عمق‌ بسيار کم‌، ماسه‌اى‌، گاهى‌ عمق‌ تاريف‌ پشت‌ ريف‌ ماسه‌هاى‌ دانه‌ ريز گاهى‌ تاسيلت‌، در آهکها بافت‌ گرينستون‌، گاهى‌ مدستون‌ و ذرات‌ سيليس‌ در ماتريکس‌ آمده‌است‌، ورود آهن‌ به‌ صورتهاى‌ هماتيت‌، ليمونيت‌ و … نشان‌ دهنده‌ گرم‌ بودن‌ آب‌ و هوا بوده‌ و در بالا سنگها بيشتر بيوميکريت‌ شده‌، وجود چرت‌ نشان‌دهنده‌ ورود ذرات‌ سيليس‌ بيوشيميائى‌ و اوپال‌ در حوضه‌ مى‌باشد.(اطلاعات در فايل همراه موجود است)..

رسوبات پرمين ايران مرکزى با سازند جمال و رخساره کربناته و گسترش زياد مشخص ميگردد. اين سازند در برش الگو عمدتا در قاعده شامل ماسه‌سنگ، مارنهاى ماسه‌اى و در بخش ميانى شامل آهکهاى تيره رنگ با لايه‌بندى متوسط تا ضخيم و پراز فسيل فرامينيفرا، جلبک، مرجان، براکيوپود و …است و در قسمت فوقانى شامل تناوب دولوميت متوسط تا ضخيم لايه و فاقد فسيل ميباشد.هدف اصلى اين پژوهش مطالعه، شناسايى و معرفى جلبکها و اسفنج‌هاى کربناته اين سازند ميباشد که در کنار آن نگاهى به پخش و پراکندگى آنها در طى پرمين خواهيم داشت. و در انتها محيط رسوبى ناحيه را در زمان پرمين مورد بررسى قرار خواهيم داد.

جهت مطالعه جلبک‌ها و اسفنج‌هاى کربناته سه برش بر روى سازند جمال انتخاب گرديد برش اول در دو کيلومترى شمال شرق نزديکى برش الگوى سازند جمال ، برش دوم در يال غربى کوه باغ ونگ در 5کيلومترى جنوب دهکده شيرگشت و برش سوم در 5کيلومترى شرق روستاى ده محمد و در کوههاى آغلدون انتخاب گرديد. بر اساس مطالعه مقاطع نازک در مجموع تعداد 16جنس و19 گونه اسفنج، 20جنس و 31گونه جلبک کربناته و چهار جنس و 7 گونه Problematic پروبلماتيک از سه ناحيه مورد مطالعه تشخيص داده شده‌اند و توصيف هر جنس و گونه به صورت سيستماتيک انجام گرديد. همچنين بايوزونبندى هر سه برش به صورت جداگانه انجام گرديد. در اين مطالعه جنس وگونه‌هاى جديد جلبک کربناته شامل: nov. gen., nov. sp.1, nov. gen., nov. sp.2, nov. gen., nov. sp.3, Mizzia nov. sp., Imperiella nov. sp., Nanjinoporella nov. sp.,  Diploporella nov. sp.1, Diploporella nov. sp.2, Clavaporella nov. sp., Physoporella nov. sp.1, Physoporella nov. sp.2, Anchicodium nov. sp., ميباشند که عمدتا از برش حوض دوراه بدست آمده است.

جنسها و گونه هاى جديد اسفنجهاى کربناته که عمدتا از باغ ونگ معرفى ميگردد شامل: Amblysiphonella rigbi nov. sp., Shotorispongia permica nov. gen., nov. sp., Shotorispongia biserialis nov. sp., Baghvangia minima nov. gen., nov. sp., Shotorithalamia tubulara nov. gen., nov. sp., Sollasia cylindrica nov. sp., Solotospongia tabasensis nov. sp., Bicolia spinosa nov. sp., Meandrostia radiata nov. sp., ميباشند.

در برش حوض دوراه که در جنوب رشته کوه شترى واقع شده عمدتا در يک محيط رمپ کربناته و تالاب نهشته شده است فراوانى و تنوع جلبک‌هاى داسى‌کلاداسه بيشتر از ساير نقاط بوده و به سه بيوزون تقسيم شد که يک بيوزون متعلق به پرمين زيرين و يک بيوزون متعلق به پرمين ميانى و يک بيوزون متعلق به بخش ابتداى پرمين فوقانى ميباشد. تنوع و فراوانى داسى‌کلاداسه‌ا در بيوزون اول و دوم بيشتر بوده و در کنار آنها جلبکهاى ژيمنوکدياسه‌ا نيز ديده ميشود اما در بعضى از لايه‌ها فراوانى مطلق با ژيمنوکديآسه‌ا ميباشد. در اين برش تعداد اسفنج‌ها بسيار کم و بيانگر شرايط نامساعد رشد آنها ميباشد. در برش باغ ونگ فراوانى اسفنج ها و جلبک‌هاى قرمز فيلوئيد اين ناحيه به دو بايوزون تقسيم شده و فراوانى جلبکهاى قرمزفيلوئيد و اسفنج‌ها نسبت به بيوزون اول بيشتر ميباشد و در بيوزون دوم بيشتر قطعات خرد شده اسفنج به همراه کمى داسى‌کلاداسه‌ا گوياى شرايط نسبتا نامساعد براى داسى‌کلاداسه ميباشند. محيط رسوبى نيز از سطح بالاى جزر و مد تا درياى آزاد با رسوبات جلو ريف ، رسوبات عميق نازک لايه با چرت‌هاى نوارى ميباشد. اسفنجها و جلبکهاى قرمز فيلوئيد در قطعات و بلوکهاى جلو ريف و لايه‌هاى ريفى به فراوانى ديده ميشوند. در برش ده محمد که در قسمتهاى ميانى رشته کوه شترى واقع شده است در توالى سنگهاى کربناته بيشتر شامل فسيلهاى جلبک قرمز فيلوئيد و کمى داسى‌کلاداسه‌ا به همراه تعداد کمترى اسفنج ميباشد. وجود توالى اينگونه رسوبات در اين ناحيه عمدتا بيانگر پيشروى دريا در يک محيط ساحلى،افزايش عمق و شرايط Reef mound ميباشد که در يک درياى باز نهشته شده است افزايش عمق آب با نهشته شدن توالى سنگهاى کربناته نازک لايه در تناوب با چرت به همراه کلسى‌اسفر مشخص ميگردد و در انتهاى سکانس دولوميتهاى روشن بدون فسيل وجود دارد که در يک محيط کم عمق نهشته شده است.

مجموعه فسيلى جديد بدست آمده از سازند لشکرک در برش سيمه کوه، واقع در شمال غرب دامغان و سازند شيرگشت در کوه هاى درنجال واقع در شمال طبس، پايه و اساسى براى مطالعه روابط تاکسونومى، انتشار چينه شناسى و شاخص هاى جايگزينى موجودات در طول توالى هاى مربوط به اردويسين در نقاط مختلف ايران، تشخيص بيوفاسيس ها و تجزيه و تحليل هاى بيواستراتيگرافى و تطابق توالى هاى اردويسين زيرين و ميانى ايران ايجاد نمود و در نهايت شناسايى قرابت پالئوبيوژئوگرافى تريلوبيت هاى اردويسين زيرين و ميانى ايران را با نقاط ديگر دنيا ممکن ساخت. در اين رساله 33 گونه، مربوط به 24 جنس از تريلوبيت هاى اردويسين در برش هاى مورد مطالعه شناسايى و معرفى شده اند که از ميان آن ها 2 جنس جديد Damghanampyx و Vachikaspis و همچنين 9 گونه و 1 زير گونه جديد شامل Asaphopsis elhamae، Asaphellus fecundus، Damghanampyx ginteri، Dactylocephalus mehriae ، Kayseraspis ghavideli، Nileus jafari، Presbynileus? biroonii، Vachikaspis insueta، Shumardia (Conophrys) simehensis و Geragnostus sidenbladhi jafari تشريح شده اند. تغييرات چينه شناسى و زمين شناسى در ترکيب تاکسونومى مجموعه مورد مطالعه، براى بازسازى بيوفاسيس هاى وابسته به عمق در فلات قاره سرزمين هاى ايران مرکزى و البرز استفاده گرديد. کنودونت هاى بدست آمده از بخش ترمادوسين بالايى تا داريويلين زيرين سازند لشکرک، چارچوب بيواستراتيگرافى مناسبى براى تشخيص زمان دقيق فوناى مورد مطالعه و تغييرات محيطى فراهم آورد. مطالعات انجام شده نشان داد که شروع اردويسين در کوه هاى البرز شرقى، در قاعده سازند لشکرک و در زير اولين ظهور اجتماع Asaphellus-Dactylocephalus قرار دارد. موقعيت مرز کامبرين – اردويسين در برش شيرگشت کاملا مشخص نيست اما بايد در ميانه هاى بخش پايينى اين سازند قرار داشته باشد. على رغم گزارش هاى متعدد که زمان تشکيل سازند شيرگشت را اردويسين زيرين معرفى نموده اند، سن اين سازند تا اردويسين ميانى مى رسد و قسمت هاى بالايى آن گوياى اشکوب داريويلين است. مطالعه انتشار مجموعه هاى تريلوبيتى برش هاى مورد مطالعه، تغييرات شديد بيوفاسيس فوناى تريلوبيتى ايران را در طول اردويسين نشان مى دهد، به طورى که اين فسيل ها مى توانند در بيواستراتيگرافى مورد استفاده قرار گيرند. روى هم رفته فوناى تريلوبيتى اردويسين زيرين تا ميانى ايران، بيشترين تشابه را با فوناى همزمان در جنوب چين و ترکيه دارد و با تشابه کمتر با فوناى غرب پرى- گندوانا (آوالونيا، آرموريکا و عربستان سعودى) قابل مقايسه است. از نظر فوناى تريلوبيتى، هيچ تشابهى بين ايران و بالتيک وجود ندارد اما در بين مجموعه هاى کنودونتى و بازوپايان لينگوليفورم تاکسون هاى مشترکى مشاهده مى شود.

رسوبات ترياسيک بالائى در منطقه جنوب طبس بصورت تپه ماهورهائى که گاهى بوسيله تپه‌هاى شنى پوشيده ميشود و با ارتفاع متوسط 600 الى 900 متر از سطح دريا ديده ميشود . اين رسوبات تناوبى است از ماسه‌سنگ سيلت استون شيل و انترکلاسيونهاى آهکى فسيل‌دار و لايه‌هاى ذغالى که بطور کلى ضخامت حدود 1750 متر دارا مى‌باشد. اين منطقه بين دو گسل بزرگ ناى‌بند در شرق و کلمرد در غرب قرار دارد. دو گسل مذکور که مرز دو بالاآمدگى شترى و کلمر درانيز با منطقه فروافتاده مورد مطالعه تشکيل ميدهند داراى جهت شمال جنوبى بوده در صورتيکه رسوبات ترياسيک فوقانى داراى جهت شرقى-غربى مى‌باشد. رسوبات ترياسيک بالائى منطقه جنوب طبس با تفاوتهائى شبيه رسوبات همزمان در مناطق ديگر ايران مى‌باشد. و ميتوان آنرا به پنج بخش تقسيم‌بندى کرد. -1 طبقات ماسه‌سنگى -2 طبقات هترواسترديوم‌دار -3 طبقات سبز تحتانى -4 رسوبات مردابى ذغالدار -5 طبقات سبز فوقانى از نظر آثار حياتى گياهى و حيوانى بخصوص در لايه‌هاى آهکى و سيلت استونها بسيار غنى بوده و فسيلهاى زيادى از دوکفه‌ايها – مرجانها – شکم‌پايان – بازوپايان – سرپايان در آهکهاى بين لايه‌اى اين رسوبات پيدا ميشود. قسمت اعظم رسوبات مذکور مربوط به نورين و دو بخش بالائى آن سن‌نورين – ريتين رادارا مى‌باشد. ذخاير عظيم ذغالسنگ مربوط به گروه شمشک با سن‌ترياسيک فوقانى – ژوراسيک تحتانى و ميانى دراين منطقه از اهميت اقتصادى بسزائى برخوردار است . وجود پتانسيل قابل ملاحظه مواد معدنى ديگر نظير نسوز- آهک – سيليس و غيره از نظر زمين‌شناسى واقتصادى جالب توجه مى‌باشد.

هدف از اين تحقيق بررسى زيست چينه نگارى نهشته هاى ژوراسيک بالايى (سازند اسفنديار) دررشته کوه شترى شرق ايران مرکزى، ترسيم ستون چينه نگارى رسوبات ژوراسيک بالايى ، شناسايى و معرفى ميکروفسيل هاى شاخص،بررسى و شناسايى اسفنجها ى هيپر کلسيفاى وتعيين شرايط زيست محيطى حوضه رسوبى در مناطق مورد مطالعه است. نواحى مورد مطالعه در اين تحقيق شامل: برش گزو، ‌برش پيکوه و برش ازميغار در يال غربى رشته کوههاى شترى ميباشد.

برش‌هاى مطالعه شده در بلوک طبس (شرق ايران مرکزى) قرار دارند و به گونه‌اى انتخاب شده اندکه روندى مشابه کوه‌هاى شترى از شمال به جنوب داشته باشند.

براساس توزيع روزن‌داران، Tubiphytes morronensis، اسفنج‌هاى اسکلرواسپونژى، جلبک‌هاى آهکى، جلبکهاى پروســــتوماتا، آنکوئيدها و روابط هندسى رخساره‌اى محيط پلاتفرم داخلى محصور شده (Sheltered interior platform) در زمان آکسفوردين ميانى – کيمريجين زيرين براى سازند اسفنديار تشخيص داده شده است.

رخساره‌هاى لاگون (Lagoon) بسيار متنوع‌اند. ويژگى مشترک آنها حضور روزن‌داران پورسلان بى‌منفذ فراوان مانند ميليوليد، همچنين آنکوئيدها و توبى‌فيت‌هايى با ضخامت نسبتاً زياد ديواره خارجى مى‌باشد. آگرگات گرينستون رخساره نزديک سد ماسه‌اى را مشخص مى‌کند. همچنين اگر چه دانه‌هاى اسکلتى در رخساره سدى کم هستند اما به طور عمده از اسفنج، روزن بران و مرجان تشکيل شد‌ه‌اند که به طور خاص مى‌توان از Chaetetes، Ptychochaetetes و Neuropora نام برد. رخساره‌هاى سراشيب (Slope) در اين برش ها مشاهده نگرديده است. از نظر رخساره‌اى سازند قلعه دختر، رخساره سراشيب سازند اسفنديار محسوب مى‌گردد.

به طور کلى ساختار و فرم اسفنج‌هاى هيپرکلسى فاى با درجه نوع شته تيتى نشانه عمق کم پلاتفرم اسفنديار در اين منطقه مى‌باشد. همچنين با توجه به اينکه ضخامت ديواره خارجى توبى‌فيت‌ها مورد مطالعه حدود يک ميلى‌متر مى‌باشد، عمق 20-15 مترى براى اين حوضه در نظر گرفته مى‌شود.

اين موضوع براساس گونه‌هاى Rivulariacea نيز مورد تأييد است. مدل رسوبى رسوبات سازند اسفنديار در برش هاى مورد مطالعه با در نظر گرفتن انواع ريز رخساره‌ها و روند تغييرات عناصر اصلى رخساره‌اى در توالى محيط لاگونى را نشان مى‌دهد که توسط شول االيتى از درياى باز جدا مى‌گردد.

وجود االيت در قاعده مقاطع مورد مطالعه، اسفنج‌هاى شته تيتى همانند Cladocoropsis mirabilis ، Chaetetes در اين برش ها نشانگر کم ژرفا بودن حوضه اسفنديار مى‌باشد. وجود آنکوئيدها، جلبک‌هاى داسى کلاداسه (به مقدار کم) و سيانوباکترى بيانگر محيط لاگونى محصور شده (Restricted lagoon) است.

هدف از اين تحقيق بررسى زيست چينه نگارى نهشته هاى ژوراسيک بالايى (سازند اسفنديار) دررشته کوه شترى شرق ايران مرکزى، ترسيم ستون چينه نگارى رسوبات ژوراسيک بالايى ، شناسايى و معرفى ميکروفسيل هاى شاخص،بررسى و شناسايى اسفنجها ى هيپر کلسيفاى وتعيين شرايط زيست محيطى حوضه رسوبى در مناطق مورد مطالعه است. نواحى مورد مطالعه در اين تحقيق شامل: برش گزو، ‌برش پيکوه و برش ازميغار در يال غربى رشته کوههاى شترى ميباشد.

برش‌هاى مطالعه شده در بلوک طبس (شرق ايران مرکزى) قرار دارند و به گونه‌اى انتخاب شده اندکه روندى مشابه کوه‌هاى شترى از شمال به جنوب داشته باشند.

براساس توزيع روزن‌داران، Tubiphytes morronensis، اسفنج‌هاى اسکلرواسپونژى، جلبک‌هاى آهکى، جلبکهاى پروســــتوماتا، آنکوئيدها و روابط هندسى رخساره‌اى محيط پلاتفرم داخلى محصور شده (Sheltered interior platform) در زمان آکسفوردين ميانى – کيمريجين زيرين براى سازند اسفنديار تشخيص داده شده است.

رخساره‌هاى لاگون (Lagoon) بسيار متنوع‌اند. ويژگى مشترک آنها حضور روزن‌داران پورسلان بى‌منفذ فراوان مانند ميليوليد، همچنين آنکوئيدها و توبى‌فيت‌هايى با ضخامت نسبتاً زياد ديواره خارجى مى‌باشد. آگرگات گرينستون رخساره نزديک سد ماسه‌اى را مشخص مى‌کند. همچنين اگر چه دانه‌هاى اسکلتى در رخساره سدى کم هستند اما به طور عمده از اسفنج، روزن بران و مرجان تشکيل شد‌ه‌اند که به طور خاص مى‌توان از Chaetetes، Ptychochaetetes و Neuropora نام برد. رخساره‌هاى سراشيب (Slope) در اين برش ها مشاهده نگرديده است. از نظر رخساره‌اى سازند قلعه دختر، رخساره سراشيب سازند اسفنديار محسوب مى‌گردد.

به طور کلى ساختار و فرم اسفنج‌هاى هيپرکلسى فاى با درجه نوع شته تيتى نشانه عمق کم پلاتفرم اسفنديار در اين منطقه مى‌باشد. همچنين با توجه به اينکه ضخامت ديواره خارجى توبى‌فيت‌ها مورد مطالعه حدود يک ميلى‌متر مى‌باشد، عمق 20-15 مترى براى اين حوضه در نظر گرفته مى‌شود.

اين موضوع براساس گونه‌هاى Rivulariacea نيز مورد تأييد است. مدل رسوبى رسوبات سازند اسفنديار در برش هاى مورد مطالعه با در نظر گرفتن انواع ريز رخساره‌ها و روند تغييرات عناصر اصلى رخساره‌اى در توالى محيط لاگونى را نشان مى‌دهد که توسط شول االيتى از درياى باز جدا مى‌گردد.

وجود االيت در قاعده مقاطع مورد مطالعه، اسفنج‌هاى شته تيتى همانند Cladocoropsis mirabilis ، Chaetetes در اين برش ها نشانگر کم ژرفا بودن حوضه اسفنديار مى‌باشد. وجود آنکوئيدها، جلبک‌هاى داسى کلاداسه (به مقدار کم) و سيانوباکترى بيانگر محيط لاگونى محصور شده (Restricted lagoon) است.

با توجه به نقش حياتى ذخاير هيدروکربورى در اقتصاد کشورمان، اکتشاف آن ها با روش هاى کارآمد ضرورى به نظر مى رسد. امروزه صرفاً با به کارگيرى اطلاعات زمين شناسى نمى توان ذخاير هيدروکربورى مدفون را جستجو نمود. روش هاى ژئوفيزيکى از جمله روش هاى مناسبى مى باشند که در پى جويى ذخاير مذکور کارايى بالايى دارند. روش هاى گرانى و مغناطيسى سنجى دو شاخه از روش هاى ژئوفيزيکى هستند که جهت اکتشافات مقدماتى اين ذخاير براى بررسى وضعيت ساختمان هاى زير سطحى، وسعت و ضخامت حوضه هاى رسوبى مورد استفاده قرار مى گيرند. در اين پايان نامه داده هاى گرانى و مغناطيس زمينى منطقه طبس که در شبکه هاى 3×5/1 کيلومتر برداشت شده اند به همراه داده هاى مغناطيس هوايى جهت اکتشاف ساختارها و آنومالى هاى مرتبط با ذخاير هيدروکربورى، ضمن مدل سازى مورد تعبير و تفسير جامع قرار گرفتند. به منظور تفکيک و نمايان سازى بهتر آنومالى هاى ناحيه اى و باقى مانده از روش هاى مختلف گسترش به سمت بالا، گسترش به سمت پايين، مشتق اول قائم، گريفين ( فقط در مورد داده هاى گرانى ) و روند سطحى در قالب نرم افزار Modelvision Pro استفاده گرديد. همچنين جهت حذف انحرافات آنومالى هاى مغناطيسى روش برگردان به قطب بر داده هاى مغناطيسى اعمال گرديد. بررسى نتايج حاصل از روش هاى فوق نشان مى دهد که آن ها در انطباق خوبى با هم مى باشند. به طورى که نقشه هاى آنومالى باقى مانده حاصل از روش هاى فوق الذکر دلالت بر 7 طاقديس، 6 ناوديس و دو گسل اصلى در منطقه دارند. به عبارت ديگر آنومالى هاى موجود در منطقه ناشى از اثرات رسوبى بوده و شواهدى دال بر وجود فعاليت هاى ولکانيکى در اين بخش مشاهده نمى شود. اين مطلب، منطقه را از نظر ذخاير هيدروکربورى پر اهميت مى سازد. همچنين بر اساس نقشه هاى ناحيه اى حاصل از روش هاى مذکور مشخص مى گردد که عمق رسوبات به سمت شمال منطقه افزايش مى يابد و در محل مذکور سنگ بستر احتمالاً با تغييرات ليتولوژيکى همراه مى باشد. در مجموع با مقايسه تمام نقشه هاى آنومالى هاى باقى مانده و ناحيه اى حاصل مشخص گرديد که در ميان روش هاى فوق الذکر روش روند سطحى بهترين نتيجه را نشان داده است. پس از مشخص شدن وضعيت ساختمانى منطقه و تعيين منابع زمين شناسى مولد آنومالى هاى بدست آمده به منظور تعيين پارامترهاى هندسى و فيزيکى ساختمان هاى مذکور مدل سازى دو و سه بعدى بر روى نقشه باقى مانده روند 3 گرانى انجام گرفت. بر اساس مدل سازى سه بعدى مشخص گرديد که آنومالى طاقديسى در مرکز ناحيه مورد مطالعه (A) از عمق ( 5000 متر ) و ابعاد ( 13000×12700 متر ) مناسبى برخوردار است. لذا انجام عمليات اکتشافى تفضيلى يعنى لرزه نگارى بر روى طاقديس مذکور پيشنهاد گرديد. در مجموع نتايج حاصل از مدل سازى سه بعدى، نتايج به دست آمده از مرحله تفکيک آنومالى ها را در حد قابل قبولى تأييد نمودند. همچنين به منظور تعيين عمق سنگ بستر در ناحيه مورد مطالعه از نقشه آنومالى ناحيه اى روند 3 گرانى به منظور مدل سازى سه بعدى استفاده گرديد و بدين ترتيب عمق آن در شمال 12000 متر و در جنوب 11700 متر تعيين گرديد.

بحث اول در مورد تغييرات ليتولوژى ترادف رسوبى رسوبات زغالدار در ايران مرکزى مى‌باشد.دراين فصل سعى شده است از کليه اطلاعات موجود جهت تطبيق سريهاى رسوبى در نقاط مختلف استفاده شود و يک ديد کلى از رسوبگذارى نهشته هاى زغالدار مزوزوئيک ارائه گردد.به‌نظريات کليه محققين قبلى اشاره شده و نقطه نظرات آنها با هم مورد مقايسه قرار گرفته است .نتيجه اينکه نهشته هاى زغالدار مزوزوئيک که ابتدا توسط آسه رتو بنام سازنده شمشک در البرز معرفى شده بود در ايران مرکزى بعنوان گروه شمشک که شامل سازندهاى نايبند با سن ترياس و آب حاجى بادامو و مزينو با سن ژوراسيک زيرين و ميانى مى‌باشد، در نظر گرفته شده است . سيکل رسوبگذارى هر يک از سازندها در ستون ليتولوژى استراتيگرافى مورد مطالعه قرار گرفته و مشخص شده است .سيکل رسوبگذارى سازند نايبند در بخش زغالدار آن مورد بررسى قرار گرفته است .سيکل رسوبگذارى لايه هاى زغالى قابل کار منطقه پروده مورد مطالعه دقيقتر قرار گرفته و بصورت يک سيکل پيش رونده تفسير شده است .به‌اين ترتيب در ياد رزمان تشکيل لايه هاى قابل کار زغال پروده در حال پيشروى بوده است .با توجه به‌مطالعه چاههاى حفارى شده نقشه هاى هم ضخامت بين لايه هاى زغالى ترسيم شده و با استفاده از ليتولوژى رسوبات کمر بالا و کمر پائين لايه هاى زغالى نتيجه شده اين است که دريا بطرف جنوب غرب در حال پيشروى بوده است .اين مسئله از نقطه نظر مطالعات کاربردى اکتشاف زغال کمال اهميت‌را دارد و جهت پيش بينى گسترش عمليات اکتشافى يک مشخصه اصلى ميتواند محسوب گردد.بحث دوم با استفاده از پتروگرافى و ترکيب شيميائى خاکستر زغال در نمونه هاى آناليز شده از لايه هاى مختلف زغال صورت گرفته است .با توجه به‌اينکه مواد معدنى در زغال تحت شرايطخاصى پديدار مى‌شود و ظهور هر يک از مواد معدنى بستگى به‌فاکتورهاى محيطى خاص دارد.بااستفاده از افزايش يا کاهش يا نسبت هر يک از مواد معدنى و يا اکسيد – هاى فلزى آنها سعى شده است که شرايط محيطى موجد آنها بازسازى گردد.در اين رابطه نقشه هاى مختلفى تهيه و ارائه شده است که هر کدام شرايط محيطى خاصى را مى‌تواند بازگو کند.در اين مطالعات از حدود600 نمونه پتروگرافى زغال و حدود150 نمونه زغال که آناليزهاى شيميائى روى آنها انجام گرفته با بکارگيرى روشهاى آمارى استفاده شده است . اين مطالعات از نقطه نظر اکتشاف کاربردى اهميت زيادى دارد و نقشه هاى تهيه شده ميتواند نشانگر مناطق با ماده معدنى زغال با ناخالصى هاى متفاوت از نظر انواع گوگرد و انواع خاکستر ازنظر کاربرد زغال درصنايع باشد.اين نقشه ها براى اولين بار با استفاده از ترکيب شيميائى خاکستر زغال و با ارائه مدل رسوبى تهيه شده است .